Crkva koja povezuje Srbe i Ruse: Bogomolja je mala, skromna, a poruka vere i ljubavi snažna

Naspram velelepnog i jednog od najznačajnijih srpskih hramova na Tašmajdanu, podignutog u srpsko-vizantijskom stilu, posvećenog Svetom Marku, nalazi se mala, potpuno drugačija, neobična i skrivena "ruska crkva".

U toj skromnoj svetinji krije se veliko duhovno bogatstvo, prijateljstvo i veza dva bratska naroda, koja se pokazala dragocenom u najtežim istorijskim epohama.

Preporučujemo

Jedan takav težak period istorije bio je nakon revolucije 1917. godine. Poražena strana, koja je stala uz carsku Rusiju, morala je da izbegne pred novom sovjetskom vlašću.

Bilo je to pitanje života ili smrti, a oni koji su se za život izborili, nastavili su ga u emigraciji. Između ostalog i u našoj zemlji, gde su ostavili veliki duhovni pečat u čitavom društvu, a najvidljiviji u arhitekturi.

Iako su Rusi i Srbi braća po veri, Rusi imaju svoju crkvu i svog patrijarha i bilo im je potrebno sveto mesto u kome bi se molili u svojoj organizaciji i sledeći svoju tradiciju.

Foto: Shutterstock

Tako je nastala ova mala, upečatljiva ruska crkva, u ruskom stilu, posvećena Svetoj Trojici. Srpski patrijarh Dimitrije odobrio je njenu izgradnju na delu starog tašmajdanskog groblja, na površini od oko 250 metara kvadratnih. Gradnja je počela 1924., a već naredne, 1925. godine, zdanje je osvećeno.

Nacrt projekta delo je ruskog arhitekte Valerija Vladimiroviča Staševskog, a crkva je tokom izgradnje proširena.

Unutrašnje zidove oslikao je baron Nikolaj Majendorf, a i oltarska pregrada delo je ruskih umetnika. Ikone na oltaru rad su kneza Mihaila Sergejeviča Putjatina.

U početku vernici su u ovu crkvu donosili svoje ikone - to je bilo sve od vrednosti koje su uspeli da ponesu iz domovine.

Izgradnju crkve svesrdno su pomagali i Srbi, grad Beograd i jugoslovenska vlada.

Nikola Pašić lično je hramu poklonio zvono.

Foto: Shutterstock

Vredne ikone čuvaju se u Crkvi Svete Trojice, a u kivotima se, po verovanju, čuvaju čestice moštiju najvažnijih pravoslavnih svetitelja - među njima i Svetog Jovana Krstitelja i Svetog apostola Luke.

Crkva je bila i riznica nacionalnih simbola - svojevremeno su u crkvi čuvane i stare zastave ruskih pukova koje su nakon septembra 1944. godine prenete u Drezden. Bilo je čak 200 vrednih zastava, među njima i one iz ratova protiv Turaka i Napoleona.

Svojom voljom u priprati je sahranjen i poslednji vrhovni komandant Bele armije, baron i general Petar Nikolajevič Vrangel.

Danas je značaj ove crkve prožet snažnom simbolikom. Vernici koji se mogu susresti mahom su Srbi koji poštuju ovo mesto duhovne povezanosti srpskog i ruskog naroda.

Važno je istaći i da je odmah po okončanju Drugog svetskog rata ova crkva dobila status Podvorja Moskovskog patrijarhata, ona je predstavništvo Moskovske patrijaršije pri tronu srpskih patrijarha.

(Telegraf.rs)